PRZEPŁYWAMY CODZIENNIE OCEANY TRUDNYCH SPRAW BEZ WYJŚCIA Z NADMIARU ZDARZEN ZASYPIAMY NA BRZEGU ZYCIA, ISTNIEĆ TO NIE ZNACZY SOBIE RADZIĆ... ALE NADZIEJI NIGDY NIE BRAKNIE!!!
NIEKTÓRZY MOGĄ POMYŚLEĆ, ŻE TU ZANUDZAM, ALE TAK MNIE JAKOS NA CHWILKE REFLEKSJI WZIĘŁO...
=MaDzIa=
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Krzyczeć mi się chce...! Tyle chciałabym wykrzyczeć słów, ale boję się, że ulecą gdzieś daleko, nie otarwszy się o te miejsca, w których powinny znaleść swoje spełnienie. Ale czy jedynym wyjściem jest milczenie..?
To dziwne, nie dowiem się, póki tego nie zrobię.
Chyba nie jestem jeszcze na to gotowa. Czy kiedykolwiek będę?
Nie wiem.
--=> niepewność <=--
Ale co właściwie mnie dręczy? Czasem ciężko jest to sprecyzować, nawet samej przed sobą.Asia
Latała po pokoju i brzęczała. Ona - wielka, czarna mucha, a jej imię brzmiało Esmeralda. Dosłownie byłam "na granicy nerwicy". I wreszcie nadeszła ta chwila, kiedy postanowiłam ją... ZABIĆ. Ale jak każdy z nas dobrze wie, zabójstwo z premedytacją wcale nie jest taką łatwą sprawą. Chwilę się zastanowiłam jaka śmierć byłaby dla muchy najlepsza, a kiedy zapaliła siężarówka nad moją głową, wstałam i złapałam za... łapkę na muchy.
Dokładnie w chwili, kiedy "łapka" była tuż - tuż owada, usłyszałam cieniutki głosik: "Nie zabijaj mnie! Jestem ciężarna!". Moje serce ogarnęła litość dla biednej muszki i jej nie narodzonego dziecka. Ale kiedy zobaczyłam skrzyżowane łapki Esmeraldy (potocznie oznaczające KŁAMSTWO) i wystającą z jej kieszeni prezerwatywę UNIMIL (to nie jest reklama), zrozumiałam, że skubana mnie oszukała. Jesczeraz spojrzałam na jej wielkie przestraszone oczy i posklejane skrzydełka (zlał ją bowiem zimny pot), po czm ponownie się zamachnęłam. Kontem oka widziałam jak Esmeralda wyciąga do mnie brudną od psich nieczystości łapkę, ale nie było już dla niej ratunku (bo nienawidzę brzęczenia... buhaha). Po chwili na ścianie widniała czerwona plama po rozgniecionej muszce. Zresztą nie pierwsza... Łola
MORAŁ: Uważaj na manekina bo ci się mózg powygina. Asiorka i Kasiorka
Oh, jak przyjemnie! Jest środa, godzina 11.02 a ja siedzę w domciu! Czy to nie wspaniałe? A pomyśleć, że właśnie miałabym lekcję przysposobienia obronnego z kobietą - potvorem, która ma chyba kompleks nauczyciela i za to wprowadza rygorystyczne zasady na lekcjach. Pewnie uczyłabym się teraz o sysytemach alarmowych w pracy i gminach, o rejonie porażenia bronią biologiczną lub jak wyciągać trzodę chlewną z płonącej się obory. Asiorka
Sobota! To mój ulubiony dzień tygodnia. Nareszcie mogę się wyspać do południa, zjeść spokojnie śniadanie i jeżeli będę chciała nic nie robić, to włąśnie to będę robić. A za chwilkę wybieram się z Kasią na zakupy. Ona jeszcze o tym nie wie, ale się dowie. A wieczorkiem razem z dziewczynami mamy zaplanowane bardzo sympatyczne spotkanie... Asiorek